ไอ้คุณพยาธิ(จบ)

สถิติผู้เข้าชม
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้	3
ผู้เข้าชมในวันนี้	488
ผู้เข้าชมทั้งหมด	5,199,270

กรุณาฝาก Email ของท่าน
เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ

20 เมษายน 2567
อา	จ.	อ.	พ.	พฤ	ศ.	ส.
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30

ไอ้คุณพยาธิ(จบ)
[30 กรกฎาคม 2553 19:30 น.]จำนวนผู้เข้าชม 5180 คน

ไอ้คุณพยาธิ(จบ)

   วันอาทิตย์ เป็นวันที่มีความสุข ได้นอนตื่นสบายๆ ไม่ต้องตาลีตาเหลือกเหมือนวันทำงาน ค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียง ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็นั่งโต๊ะอาหาร หยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมากางอ่าน พร้อมกับรับประทานอาหารเช้าไปอย่างมีความสุข

   ขอเตือนว่า ถ้าคุณเป็นคนที่อ่อนไหวง่าย กรุณาข้ามตอนนี้ไปก่อน เอาไว้เสร็จอาหารมื้อเช้าไปแล้ว อาหารย่อยเรียบร้อยแล้วค่อยย้อนกลับมาอ่านใหม่ จะได้ไม่ต้องมีอาการพะอืดพะอมเหมือนอย่างผมตอนเขียนเรื่องนี้หลังอาหารเย็น...เตือนแล้วนะครับ!!!

   ผมได้เล่าให้ฟังถึงอันตรายที่เกิดจากไอ้วายร้ายคุณพยาธิไปแล้ว 2 เรื่องใหญ่ๆ คราวนี้จะปิดท้ายด้วยอันตรายข้อสุดท้ายของมัน ซึ่งอาจจะเกิดขึ้นกับบรรดาตูบน้อยตัวน้อยๆของคุณ

   ตูบน้อยที่มีพยาธิไส้เดือนและคุณมิได้ดำเนินการกวาดล้างนั้น เมื่อสะสมมากเข้าก็จะมีตัวแก่จำนวนมากมายมหาศาลขยุกขยิกสร้างอาณาจักรอยู่ในลำไส้น้อยๆนั้น ทำให้อาหารไม่สามารถผ่านไปได้ตามปกติ ผลสุดท้ายตูบน้อยตัวน้อยๆของคุณก็จะต้องถึงแก่กรรมไปก่อนวัยอันควร

   ท่านผู้อ่านที่มีจินตนาการสูงคงนึกถึงภาพออกและคงเห็นด้วยกับผมแล้วว่า การอ่านก่อนหรือพร้อมอาหารเช้าอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพได้!!!

   คราวนี้ก็มาว่ากันเรื่องวิธีป้องกัน ซึ่งกระทำได้ดังนี้

   1.ถ่ายพยาธิให้แม่น้องตูบก่อนผสมพันธุ์ เพื่อป้องกันมิให้ถ่ายทอดไปยังตูบน้อยตัวน้อยๆในท้อง

   2.ในระยะท้ายๆใกล้คลอดก็ให้ถ่ายพยาธิให้นังตูบเสียอีกครั้งหนึ่ง

   3.เมื่อบรรดาตูบน้อยตัวน้อยๆเกิดมาได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ก็จัดการถ่ายพยาธิเสีย จากนั้นก็ถ่ายซ้ำทุกๆ 1-2 เดือน แต่อย่าทำเองโดยพลการ เพราะตูบน้อยตัวน้อยยังเล็ก ให้ปรึกษาสัตวแพทย์เสียก่อน

   4.ตรวจหาไข่พยาธิจากกองอุจจาระปีละ 2 ครั้ง หรือถ้าลำบากก็ปลอดภัยไว้ก่อน ด้วยการถ่ายพยาธิทุกๆ 3-4 เดือน

   เรื่องอันตรายของไอ้คุณพยาธิยังมีอีก เพราะมันมิได้เกิดเฉพาะกับน้องตูบสุดที่รักของคุณเท่านั้น แต่มันยังสามารถติดต่อมาถึงคุณและลูกๆของคุณได้อีกด้วย ดังนั้น...คุณจึงต้องระมัดระวังและหาทางป้องกันตัวเองเสียด้วย ซึ่งวิธีที่ดีที่สุดและได้ผลที่สุดก็คือ อย่าเลี้ยงน้องตูบเสียก็หมดเรื่อง แต่ถ้ารักจะเลี้ยงแม้จะเสี่ยงกับพยาธิก็ป้องกันได้ด้วยการล้างมือทุกครั้งหลังจากเล่นกับน้องตูบ เพื่อมิให้พยาธิหรือไข่พยาธิติดมือเข้าปาก

   โดยเฉพาะเด็กๆซึ่งชอบเล่นกับน้องตูบเป็นนิสัยอยู่แล้ว ก็ยิ่งมีความสำคัญ คุณต้องหัดให้เขาล้างมือทุกครั้งหลังเล่นกับน้องตูบ แม้จะลำบากยากเข็ญอย่างไรก็ตามซึ่งเรื่องนี้ผมยอมรับว่า...ไม่ง่ายเลย ขนาดจะให้อาบน้ำยังเคี่ยวเข็ญกันแทบตาย แต่ก็จำเป็นครับ หากคิดจะเลี้ยงน้องตูบ

   ปัจจุบันสินค้าเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะน้องตูบมีผลิตออกมามากมายสารพัดรูปแบบ จนบางครั้งแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เรื่องของยาถ่ายพยาธิก็เช่นเดียวกัน สมัยก่อนมีแค่ยากิน แต่มาถึงตอนนี้ก็มีทั้งฉีด และที่ผมไม่อยากเชื่อแต่ก็เป็นเรื่องจริงคือ เดี๋ยวนี้มียาถ่ายพยาธิชนิดทาออกมาขายแล้ว ผมไม่เคยนำมาใช้ จึงไม่กล้าออกความเห็น

   การใช้ยาถ่ายพยาธิก็คล้ายๆกับยาชนิดอื่นๆ คือ ต้องระมัดระวัง ดังนั้น ทางที่ดีให้ปรึกษาสัตวแพทย์ก่อนจะดีกว่าเพื่อความมั่นใจ อย่าเที่ยวซื้อส่งเดชตามคำสั่งของ "หมอตี๋" เป็นอันขาด

   "หมอตี๋" มิได้หมายความว่า หมอหน้าตาเป็นตี๋(ซึ่งมีอยู่เป็นจำนวนมาก) แต่หมายถึง คนขายยาที่ชอบทะลึ่งทำตัวเป็นหมอเที่ยวแนะนำลูกค้าให้ซื้อยาโน่นยานี่ โดยที่ตัวเองมิได้มีความรู้อันแท้จริงแต่อย่างใด
   ขึ้นชื่อว่าหมอตี๋แล้วไม่น่าไว้วางใจทั้งนั้น ไม่ว่าจะขายยาคนหรือขายยาน้องตูบ!!!

   เนื่องจากพยาธิมีหลายชนิด ดังที่ได้จำแนกแยกแยะยั่วอาการแหวะไปแล้ว แต่ละชนิดก็จะมียาถ่ายที่คิดค้นมาเป็นการเฉพาะ ดังนั้น...การปรึกษาหมอตัวจริงก็จะทำให้สามารถเลือกใช้ยาถ่ายให้ถูกกับชนิดของพยาธิ นอกจากนั้นปริมาณการให้ยาก็สำคัญ หากให้น้อยไปบ่อยๆครั้งก็จะทำให้พยาธิพัฒนาตัวเองจนกลายเป็น "ดื้อยา" หรือถ้าให้มากไปน้องตูบก็อาจแพ้และถึงแก่กรรมก่อนวัยอันควรได้เหมือนกัน

   นอกจากพยาธิแบบมาตรฐานที่รู้จักกันดีเหล่านี้แล้ว ยังมีพยาธิอีกชนิดหนึ่งที่คนเลี้ยงน้องตูบไม่ค่อยรู้จัก แต่เอาแค่ชื่อคุณก็หนาวแล้ว มันมีชื่อว่า
"พยาธิหนอนหัวใจ"

ฟังชื่อก็สยองแล้วใช่ไหม...

เนื้อหาบทความมาจากหนังสือ คนรักหมา ของ เนชั่นบุ๊ค(Nation Books) แต่งโดย อ.บัญชร ชวาลศิลป์
(เนื้อหามีการดัดแปลงคำและประโยค)

ปลาน้ำจืดไทย   ป่าเขา-ทะเลไทย   เที่ยวจัง!...ตังค์จะหมดแล้ว...

"คนเราหนีไม่พ้นความตาย...แต่ความหมายการตายนั้นไม่เหมือนกัน...
บ้างมีค่าหนักกว่าขุนเขา...บ้างไร้ค่าเบากว่าขนนก...

"ซือหม่าเชียน"