สถิติผู้เข้าชม
 ขณะนี้มีผู้เข้าใช้ 4
 ผู้เข้าชมในวันนี้ 1,370
 ผู้เข้าชมทั้งหมด 5,176,695
กรุณาฝาก Email ของท่าน
  เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ
29 มีนาคม 2567
อา จ. อ. พ. พฤ ศ. ส.
     
10  11  12  13  14  15  16 
17  18  19  20  21  22  23 
24  25  26  27  28  29  30 
31             
 
อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน...แล้วนะ...ข้อคิดดีๆจากน้าเน็ก เกตุเสพย์สวัสด์
[29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]จำนวนผู้เข้าชม 5273 คน
 

   อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน...แล้วนะ...ข้อคิดดีๆจากน้าเน็ก  เกตุเสพสวัสดิ์


   คนเราอายุเฉลี่ย 60 ปี  1 ปีเท่ากับ 365 วันแสดงว่าแต่ละคนมีเวลาบนพื้นโลก 21,900 วัน  คิดปลีกย่อยไปกว่านั้นก็  525,600 นาที  ลองนับเป็นสัปดาห์  อืมมม...ไม่เลว  3,120 สัปดาห์  อุแม่เจ้า...แสดงว่า

   เรามีโอกาสเที่ยวในคืนวันเสาร์สามพันกว่าคืนเท่านั้นเอง...คิดแบบนี้แล้วไม่กล้าดูนาฬิกา  แทบเบือนหน้าหนีจากปฏิทิน  เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการนับถอยหลัง...เพื่อรอวันลาโลก...

  เปล่าเลย...ผมไม่ได้กลัวตาย  และขอโทษที่หากเรื่องอาจไม่ค่อยขำ  แต่ตลอดเวลาที่ใช้เวลาอยู่บนโลกนี้มันน้อยมากหากคำนวนในเชิงตัวเลข

  ยังมีหนังสืออีกหลายเล่มที่ยังไม่ได้อ่าน...เพลงอีกหลายเพลงยังไม่ได้ฟัง...หนังอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ดู...ความรู้สึกในใจอีกมากมายที่ยังไม่เคยบอก...พื้นที่อีกหลายล้านตารางกิโลเมตรที่ยังไม่เคยไป   โอ้ยยย...กลุ้มๆๆ

   ...สองหมื่นกว่าวันที่เราได้รับมามันน้อยเกินไปจริงๆ...และที่น่ากลุ้มไปกว่านั้นก็คือ...ใช่ว่าทุกคนจะอยู่ถึง 60 ปี...

   ...แน่นอน...1 ปี ยังเท่ากับ 365 วัน   นั่นแสดงว่าบางคนไม่ได้มีเวลาบนพื้นโลก  21,900 วันหรอกนะ...อาจไม่ถึง 3,120 สัปดาห์ซะด้วยซ้ำ!

   ...อุแม่เจ้าเทค 2

   คืนวันเสาร์ที่จะได้ไปเที่ยวเหลือไม่ถึง 3 พันวันแล้วเหรอเนี่ย!!! ...คิดแบบนี้ต้องรีบยกนาฬิกาขึ้นมาดู กางปฏิทินออกกว้างๆ เพราะมันคือเวลาที่เราเหลือ...บนโลกนี้

   ...นี่ชั้นกำลังทำบ้าบออะไรอยู่...ไม่เลยน้องสาว  นี่ไม่ใช่ปรัชญางี่เง่าอะไรทั้งสิ้น  หากเป็นความจริงที่เราไม่ค่อยได้มองมัน

   เอาหล่ะ  งั้นสมมุติว่าทุกคนอายุ 17 ปี  แปลว่าใช้ชีวิตมาแล้ว 6,205 วัน  และผ่านคืนวันเสาร์มาร้อยกว่าครั้ง  ส่วนหน่วยนาทีนั้น...คำนวนเองบ้างสิว้อยยย...
เอาเวลาที่ใช้ไปนั้น  หักลบกับเวลา(ที่คาดว่าจะ)เหลืออยู่

...ผลลัพธ์ที่ได้...เราจะทำอย่างไรกับมันดี...

   แต่น่าแปลก...หลายคนยังยอมทำงานน่าเบื่อ  นั่งเอาหัวตากแอร์ไปวันๆ  ยอมให้คนที่ไม่ใช่พ่อใช่แม่จิกหัวใช้  เพื่ออะไรบางอย่างที่เราเรียกว่า...เงินเดือน   
   
   บางคนทนเรียนอะไรก็ไม่รู้อยู่ 4 ปี  ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า  รู้แต่ว่าแม่ชอบ  ไม่ก็เห็นแค่ว่าเพื่อนเรียน...เพียงแค่ตอบตัวเองไม่ได้ว่า  "กูจะเป็นอะไรดี"

   "บางคนแอบรักเขา  ซุ่มเลิฟอยู่อย่างนั้น  ปล่อยให้ความรู้สึกที่ดีลอยไปหาคนอื่น  
แต่กลับปล่อยให้ใจตัวเองเหลืออยู่แต่ความรู้สึกต่ำต้อยได้ทุกวัน  ทุกวัน  ทุกวัน
บางคนกินทิฐิเป็นอาหาร  เก๊กใส่กันไปวันๆ  ต่างฝ่ายต่างรอให้อีกฝ่ายง้อ
มึงแน่  กูแน่  งอนการกุศล  ประชดทำลายสถิติ  เชิดหยิ่งชิงชนะเลิศ...ไอ้บ้า!"

   และอีกหลายคนนิยมกิจกรรม "ฆ่าเวลา" ชีวิตมันว่างจัดขนาดต้องฆ่าเวลากันเลย   บอกตรงๆ...เห็นแล้วอยากตบกบาล   เอ็งกำลังทำลายทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดที่มนุษย์ทุกคนพึงจะมี

   ...อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน...แล้วนะ

   ลองคิดแบบนี้กันบ้าง  

   ใช่แล้ว...เราจะเกิดความเสียดาย...

   เพราะเหลืออีกหมื่นแสนล้านที่เรายังไม่ได้ทำ  ตายได้ไง หากฝันไม่สำเร็จ  ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ยอมตาย

   ...แต่ให้รีบทำทุกอย่าง  ก่อนที่จะตาย...ซึ่งจะเป็นวันไหนก็ไม่รู้  และในเมื่อเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...มาเตรียมการรอรับวาระสุดท้ายของเราดีกว่า  เอาแบบตายวันตายพรุ่งก็จะได้นอนตายตาหลับ   ใช้ชีวิตโดยคิดซะว่า...พรุ่งนี้ฉันจะตายแล้ว...
   ทำงานในสิ่งที่เรารัก  เสมือนว่าเราจะไม่ได้ทำมันอีก...ตามความฝันของเราไปสุดโต่ง...ต้องรีบแล้ว  เดี๋ยวตายนะ...เตือนแล้วไง รักให้หมดใจ  
   ...บอกเขาไปทั้งหมดที่ความรู้สึกมี  ส่วนจะรักหรือไม่รักกู  ไม่สนว้อยย...เพราะพรุ่งนี้ชั้น(อาจจะ)ตาย  แล้วใช้เวลา(ที่อาจจะ)สุดท้ายที่มีต่อกันไว้  กอดกันเหมือนว่านี่เป็นกอดครั้งสุดท้ายของเรา  นุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้  เพราะอย่างน้อยๆ เราจะได้มีสีหน้าที่ยิ้มแย้มตอนให้สัมภาษณ์ยมบาล...

   ...คนข้างบ้านเดินแป้นแล้นมาบอกข่าวดี ลูกสาววัย 23 กำลังจะแต่งงาน  ในมือมีซองสีชมพูพร้อมการ์ด  ลูกสาวอยู่ต่างจังหวัดกับคู่หมั้น  แม่เลยต้องมาแจกการ์ดเอง  
   เมื่อกี๊ว่าที่เจ้าสาวเพิ่งโทรมาปรึกษาแม่เรื่องชุดแต่งงาน...หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง...เธอตาย
   ...แต่กว่าคนเป็นแม่จะรู้ข่าวร้าย  ก็ปาไป 5 วัน  ซองในมือผม  กลายเป็นเงินช่วยงานศพ  ช่อดอกไม้  กลายเป็นพวงหรีด  และทั้งหมดกลายเป็นแรงบันดาลใจที่อยากจะบอก...ว่าอีกหน่อยเราก็ตายจากกัน...แล้วนะ

   ...อ้าว...รู้งี้ยังจะมาอ้อยสร้อยอะไรกันอีก  รีบแยกย้ายไปใช้เวลาที่เราเหลืออยู่ไปทำทุกอย่างที่เรายังไม่ได้ทำ...เดี๋ยวตายซะก่อน...เสียดายแย่...

โดย:น้าเน็ก...เกตุเสพย์สวัสดิ์   ปาลกะวงศ์  ณ อยุธยา


"...ก่อนที่จะเอาชนะคนอื่น...จักต้องเอาชนะตัวเองให้ได้เสียก่อน

 ...ก่อนที่จะว่าคนอื่น...ควรพิจารณาดูตัวเองเสียก่อน

 ...ก่อนหน้าที่จะรู้จักคนอื่น...ควรจะรู้จักตัวเองเสียก่อน..."

"หลี่ปุ๊เหว่ย"



 

[ +zoom ]

[ +zoom ]

[ +zoom ]

[ +zoom ]

[ +zoom ]

[ +zoom ]

[ +zoom ]

[ +zoom ]
สาระความรู้ทั่วไปสำหรับเจ้าของน้องตูบ
- อาหารแสลง ที่ควรเลี่ยงเมื่อป่วย [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- พืชขาดธาตุอาหารอะไร ?..ใส่ใจสักนิด... [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- ปวดท้อง...ลางบอกโรคร้ายของคุณ [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- การรับประทานผักและผลไม้เป็นประจำและลดความเสี่ยง จากโรคมะเร็ง [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- ซอสปรุงรส [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- รู้จักไหม?...“ต้นผึ้ง” มีหนึ่งเดียวที่ราชบุรี [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- เลือดจระเข้ [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- การทำน้ำด่าง (อัลคาไลน์) สำหรับดื่มอย่างง่าย [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- กิน ‘สมอ’ ดีเสมอ [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
- ปัสสาวะหลวงพ่อ [29 กรกฎาคม 2553 18:52 น.]
ดูทั้งหมด

Copyright@2010 by www.nongtoob.com All right reserved.
Engine by MAKEWEBEASY