นิสัยน้องตูบบางแก้ว


 

 เกือบทุกคำถามที่เข้ามานั้นล้วนมุ่งไปสู่ประเด็นเดียวคือเรื่องความเจ้าอารมณ์ และมีไม่น้อยที่เข้าข่ายดุร้ายแบบไม่มีเหตุผล  กัดกระทั่งเจ้าของที่ให้ข้าวให้น้ำตัวเอง   เรื่องน้องตูบกัดเจ้าของ  สำหรับคนไทยแล้วดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่  เพราะอุปนิสัยของน้องตูบไทยที่ไม่มีเถือกเถาเหล่ากอสูงส่งแบบน้องตูบบางแก้ว  เป็นน้องตูบแบบที่เลี้ยงไว้ใต้ถุนบ้านให้กินน้ำข้าว  และตั้งชื่อง่ายๆว่า  ไอ้ดำ-อีแดง  ซึ่งอยู่คู่สังคมไทยมาช้านาน  ความซื่อสัตย์และกตัญญูของน้องตูบเหล่านี้ล้วนเป็นที่ยอมรับ  กระทั่งถูกนำมายกเป็นอุทาหรณ์สอนใจคนไทยกันมาช้านานทีเดียว
   น้องตูบบางแก้ว ได้ชื่อว่าเป็นน้องตูบพันธุ์พื้นเมืองของไทยแท้ๆ เรื่องนี้นับว่าน่าภาคภูมิอยู่หรอก  ในยุคที่สังคมไทยกำลังตื่นตัวที่จะกลับคืนสู่วิถีที่แท้จริงของเรา  หลังจากที่ถูกฝรั่งหลอกให้เดินตามมาเป็นร้อยปี
   แต่แบบว่าเป็นไทยๆแล้วโดนน้องตูบบางแก้วมันงับเอาทุกเช้าค่ำ  วันหยุดเพิ่มรอบเช้าหลังเคารพธงชาติอีกต่างหาก  อันนี้เห็นจะไม่ถูกแน่
   คุณหมอปานเทพท่านอธิบายว่า  นี่เป็นนิสัยส่วนไม่ดีของน้องตูบพันธุ์บางแก้ว  ดังนั้น  หากคิดจะเชิดชูน้องตูบพันธุ์นี้กันต่อไป (ซึ่งคุณหมอก็เชียร์ให้ทำ) ก็ควรใช้เวลาในการปรับปรุงสายพันธุ์ให้ลดนิสัยไม่ดีนี้ออกไป  ซึ่งอาจใช้เวลาสักหน่อย  แต่หากอดทนเอาจริงเอาจังกับมันเราก็จะได้น้องตูบพันธุ์บางแก้วในเจนเนอเรชั่นใหม่ที่น่ารัก  เลี้ยงเป็นที่เชิดหน้าชูตาของชนชาติไทยสืบไป
   ไม่ใช่เอาไปอวดฝรั่งว่า  " นี่แน่เฮ้ย...น้องตูบประจำชาติของข้า  ชั้นหนึ่งแหล่ะจะบอกให้ "  
   แต่พอเอื้อมมือจะไปลูบหัวโชว์  ปรากฏว่าน้องตูบบางแก้วตัวดีงับมือเข้าให้  ฝรั่งมันจะได้หัวเราะเยาะเอาเปล่าๆ   นี่เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของนิสัยประจำเผ่าพันธุ์ของน้องตูบ  ซึ่งหากจะเชิดชูกันต่อไป  ก็จำเป็นต้องปรับปรุงสายพันธุ์กันยกใหญ่
   มีข้อหน้าสังเกตอยู่ประการหนึ่งว่า  ช่วงที่คำถามเรื่องน้องตูบบางแก้วมีเข้ามาหาคุณหมอกับผมบ่อยๆ  ตอนนั้นกระแสน้องตูบพันธุ์ไทยกำลังมาแรง  ทั้งน้องตูบหลังอาน น้องตูบบางแก้ว  ผู้คนก็เลยแตกตื่นหามาเลี้ยงกันยกใหญ่
   ผมเห็นกับตา (แปลว่าเห็นด้วยตัวเอง  เพราะหมอปานเทพชอบอำผมเรื่อยว่า  ไม่เห็นกับตาแล้วเห็นกับอะไร) เพราะต้องขับรถผ่านหน้ามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช  ในหมู่บ้านเมืองทองธานีทุกวัน  บริเวณริมถนนที่ผ่านหน้ามหาวิทยาลัยฟากตรงข้ามนั้น  มีสนามหญ้าโล่งๆอยู่แห่งหนึ่ง  นานๆครั้งผมก็จะเห็นเขามาจัดตลาดนัดกันเสียทีหนึ่ง
   ช่วงที่กระแสน้องตูบพันธุ์ไทยกำลังมาแรงนั้น   ผมเห็นคนขายน้องตูบปักหลักกินนอนกางเต็นท์ไว้ริมสนามหญ้าแล้วเอาตูบน้อยใส่กรงมาขาย  คะเนด้วยสายตาแล้วก็หลายสิบตัวทีเดียว  มีการเขียนป้ายบอกให้ทราบว่าเป็นตูบน้อยพันธุ์บางแก้วของแท้แน่นอนจาก  จ.พิษณุโลก  ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นถิ่นกำเนิดของน้องตูบพันธุ์นี้
   ตัวผมเองไม่เคยจอดรถลงไปดู  ด้วยเหตุผลว่าที่ผ่านมาไม่เคยเลี้ยงน้องตูบดุๆ (แม้จะมีลูกสาวสวยก็ตาม) แต่ชอบเลี้ยงน้องตูบให้มาเป็นเพื่อนร่วมชายคากันมากกว่า  ถ้ามีความจำเป็นจะต้องรักษาความปลอดภัยที่บ้านให้เข้มแข็ง  ผมก็ไปไหว้วานทหารที่ชอบๆกัน หรือไม่ก็ทำเรื่องอย่างเป็นทางการขอตำรวจมาคุ้มกันตามสิทธิทางกฏหมายน่าจะดีกว่า
   จากที่มองผ่านๆ ผมก็เห็นว่า ตูบน้อยบางแก้วตัวเล็กๆนี้หน้าตาท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูทีเดียว  ขนปุกปุย ตัวสั้นๆ สีขาวสลับดำ ฯลฯ  ไม่มีทีท่าว่าจะดุร้ายอะไรเลย  เอาแต่วิ่งเล่นไล่จับกันเอง  ดังนั้น  ใครที่ไม่เคยรู้จักนิสัยของน้องตูบบางแก้วมาก่อน  หรือไม่เคยเลี้ยงน้องตูบมาก่อน  หากซื้อไปเลี้ยง  ผลที่สุดก็ต้องโทรศัพท์มาปรึกษาหมอปานเทพนั่นแล...
   สุภาพสตรีท่านหนึ่งถามไปก็สะอื้นไปว่า  โดนน้องตูบบางแก้วกัดทุกครั้งที่เอาอาหารไปให้  แต่ก็เลี้ยงกันมาจนบัดนี้แล้ว จะตัดเป็นตัดตายก็ทำไม่ได้  ทำอย่างไรดีคะคุณหมอ  ผมกับคุณหมอปานเทพก็ได้แต่สะท้อนใจจะบอกว่า  "รักแล้วก็ต้องลืมคำว่าเสียใจ" ก็ไม่กล้า
   เดี๋ยวนี้กระแสเห่อน้องตูบบางแก้วหายไปแล้ว  เต็นท์ขายตูบน้อยหน้ามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชก็หายไปด้วย
   แล้วน้องตูบบางแก้วก็คงดุแบบไม่มีเหตุผลเหมือนเดิมไปชั่วนิจนิรันดร์


เนื้อหาบทความมาจากหนังสือ  คนรักหมา ของ เนชั่นบุ๊ค(Nation Books) แต่งโดย อ.บัญชร  ชวาลศิลป์
(เนื้อหามีการดัดแปลงคำและประโยค)




   ปลาน้ำจืดไทย   ป่าเขา-ทะเลไทย  เที่ยวจัง!...ตังค์จะหมดแล้ว...

 


   อย่าแสดงตนว่าฉลาด หรือมีความรู้ดีกว่าผู้คนที่ท่านคบหาเป็นอันขาด
   จงพกความรู้ที่ท่านมีไว้ในกระเป๋าเสื้อผ้าของท่าน เหมือนกับที่ท่านพกนาฬิกา  อย่าควักนาฬิกานั้นออกมาเพียงจะอวดว่าท่านมี  หากมีใครถามเวลา ก็บอกให้เขาทราบได้ แต่อย่าไปประกาศก้องทุกชั่วโมงเหมือนกับท่านเป็นยาม...
(จากหนังสือวาทะธรรมนำชีวิต  โดยธรรมปราโมทย์)