 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
สถิติผู้เข้าชม
|
 ขณะนี้มีผู้เข้าใช้
|
4
|
 ผู้เข้าชมในวันนี้
|
1,122
|
|
ผู้เข้าชมทั้งหมด
|
5,198,366
|
|
|
|
|
|
|
19 เมษายน 2567
|
|
อา |
จ. |
อ. |
พ. |
พฤ |
ศ. |
ส. |
| |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 | |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 | |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 | |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 | |
28 |
29 |
30 |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
@ใบลา@ โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
[8 พฤศจิกายน 2553 10:16 น.]จำนวนผู้เข้าชม 5098 คน |
|
|
เรื่อง ขอลาหยุดเรียนหลายเวลา
เรียน คุณครูจำปา ป.ห้า ค.
ด้วยเมื่อคืนน้ำป่ามันบ่าท่วม
พังส้วมพัดเสื่อไม่เหลือหลอ
กว่าจะตื่นขึ้นทันมันไม่รอ
แม่พ่อพัลวันจนยันเช้า
ลุยน้ำนั่งแคร่ไปขึ้นเนิน
แล้วต้องเดินไปยังอีกฟากเขา
ตีนพองเพราะไม่ได้ใส่รองเท้า
ไอ้หริ่งร้องเร่าเร่าหิวข้าวแล้ว
แม่ว่า...ประเดี๋ยวถึง...ประเดี๋ยวถึง
จะปิ้งปลาให้มึงจิ้มกับแจ่ว
ตั้งแต่สายจนยันตะวันแคล้ว
ฝนยังตกแซ่วแซ่วไม่เคยซา
ไอ้หริ่งปวดหัวตัวร้อน
แม่คอนใส่หลังรั้งบ่า
พ่อไปหัดหน่อไม้ได้มา
ห่อผ้าขะม้าหาไม้ฟืน
ตีชุดจุดไฟจึงได้หมก
กินกันล่กล่กขมขมขื่น
เสียงน้ำคึ่กคึ่กฟ้าครืนครืน
พ่อยืนแล้วร้อง...เราต้องไป
ก่อนตะวันลับเราต้องถึง...
พ่อดึงผมเดินไปต่อได้
แม่เอาไอ้หริ่งเคียนเอวไว้
ลงภูสู่ไพรฝ่าไร่เนิน
ผมไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนต่อ
แม่พ่ออัตคัดขัดเขิน
จดหมายนี้เขียนระหว่างพักทางเดิน
จะบังเอิญส่งใคร...ยังไม่รู้
โดยความเคารพอย่างสูง
เด็กชายนกยูง เพชรหนู
พับแล้วเขียนไว้...ใครอ่านดู
"ช่วยส่งครูจำปา ป.ห้าค."ฯ
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
พฤ.๔/๑๑/๕๓
ที่มา : ASTV ผู้จัดการออนไลน์ |
|
|
|
|
