ชื่ออื่น ๆ : ดาวเรืองหม้อ (กรุงเทพฯ)
ชื่อสามัญ : -
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Calendula officinalis Linn.
วงศ์ : COMPOSITAE
ลักษณะทั่วไป :
ต้น : เป็นพรรณไม้ล้มลุก ลำต้นตรงแตกกิ่งก้านสาขามากที่โคนต้น ลำต้นสูงประมาณ 0.3-0.5 เมตร เป็นพืชมีอายุเพียงปีเดียว
ใบ : เป็นไม้ใบเดี่ยว ไม่มีก้านใบ ลักษณะของใบปลายจะมนและมีติ่งเล็กน้อย ขอบใบเป็นคลื่น ใบที่อยู่ตรงโคนก้านจะมีขนาดใหญ่เรียงกันขึ้นไปหาเล็ก มีสีเขียวอ่อน
ดอก : เป็นดอกเดี่ยว ๆ หรือเป็นกระจุก ออกตรงส่วนยอดของต้น กลีบดอกจะเรียงซ้อน ๆ กันเป็นวงกลมซึ่งมีอยู่หลายวง บานเต็มที่ประมาณ 1.5-2.5 นิ้วปลายดอกแยกออกเป็นแฉก ๆ กลีบดอกทั้งหมดจะมีขนแข็งติดอยู่ที่โคน ดอกวงนอกเป็นดอกเพศเมีย วงในเป็นเพศผู้
ผล : แห้ง มีขนเล็กน้อย หรืออาจจะเกลี้ยง ลักษณะของผลโค้งขอบขนานยาว 10-12 มม.
การขยายพันธุ์ : เป็นไม้กลางแจ้ง ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด
ส่วนที่ใช้ : ดอก ใบ และ ต้น
สรรพคุณ :
ดอก น้ำที่กลั่นจากดอกแก้อาการอักเสบของตาและชงแก้ไข้ขับเหงื่อ แก้พุพอง หรือนำมาต้มเป็นยาแก้โรคหัด แก้ไข้ทรพิษ หรือถ้ามีอาการปวดฟกช้ำ ให้เอาดอกมาทาถูตรงบริเวณนั้น แมลงกัดต่อยก็ทาได้
ใบ นำมาตากแห้งแล้วบดเป็นผงใช้เป็นยานัตถุ์ได้ หรือกินเป็นอาหาร แก้โรคต่อมน้ำเหลืองในเด็ก และถ้าเกิดอาการท้องผูกให้นำใบคั้นเอาน้ำทานซึ่งจะมีรสเผ็ดร้อน
ต้น นำมาชงกินเป็นยาแก้โรคดีซ่าน แผลเรื้อรังและแก้เส้นเลือดพอง, เป็นยาขมเจริญอาหาร ขับเหงื่อ ขับพยาธิ แก้คลื่นเหียนอาเจียน
ถิ่นที่อยู่ : เป็นพรรณไม้พื้นเมืองของยุโรปทางตอนใต้